Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Lwówku Śląskim

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 22 września 2016 r.

Sąd Rejonowy w Lwówku Śląskim II Wydział Karny w składzie:

Przewodnicząca: S. A. K.

Protokolant: Sandra Mazur

po rozpoznaniu w dniach 01.03.2016 r., 12.04.2016 r., 11.05.2016 r., 16.06.2016 r., 29.06.2016 r. i 22.09.2016 r.

sprawy karnej S. U.

s. S. i D. z d. M.

ur. (...) w L.

Oskarżonego o to, że:

W okresie od 23 do 31 marca 2015 roku w M., w powiecie (...), po uprzednim wyrwaniu przytwierdzonej do pnia drzewa metalowej skrzynki i zerwaniu kłódki stanowiącej jej zabezpieczenie, zabrał w celu przywłaszczenia kamerę monitoringu miejskiego o wartości 1500 PLN, działając na szkodę Urzędu Miasta i Gminy M., przy czym zarzucanego mu czynu dopuścił się przed upływem pięciu lat, po odbyciu kary pozbawienia wolności, którą odbył w okresie od 30 stycznia 2013 r. do 7 października 2014 r., będąc skazanym wyrokiem Sądu Rejonowego w Lwówku Śląskim sygn. akt VII K 473/13 z dnia 12 grudnia 2013 roku w wymiarze 4 lat i 4 miesięcy za czyny z art. 280 § 1 k.k. i art. 158 § 1 k.k. w zw. z art.11 § 2 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k., art. 279 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k., 190 § 1 k.k., art. 288 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k., art. 226 § 1 k.k., art. 279 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k., 280 § 1 k.k. i art. 158 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k., w zw. z art. 64 § 1 k.k., 178a § 4 k.k., 217 § 1 w zw. z art. 57a § 1 k.k. i art. 275 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k.,

tj. o czyn z art. 279 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 2 k.k.

1.  Oskarżonego S. U. uznaje za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu opisanego w części wstępnej wyroku, przy przyjęciu, że był skazany m.in. wyrokiem łącznym Sądu Rejonowego w Lubaniu VII Zamiejscowego Wydziału Karnego w L. z dnia 12.12.2013 r. w sprawie sygn. akt VII K 473/13 m.in. za czyny z art. 280 § 1 k.k. i art. 158 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. na karę 2 lat i 4 miesięcy pozbawienia wolności, z art. 279 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. w zw. z art. 91 § 1 k.k. na karę 1 roku i 2 miesięcy pozbawienia wolności oraz z art. 279 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. na karę 1 roku i 2 miesięcy pozbawienia wolności oraz z art. 280 § 1 k.k. i art. 158 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. na karę 2 lat i 1 miesiąca pozbawienia wolności, za które orzeczono karę łączną 4 lat i 4 miesięcy pozbawienia wolności, tj. czynu stanowiącego występek z art. 279 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 2 k.k. i za to na podstawie art. 279 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 2 k.k. wymierza mu karę 1 (jednego) roku i 2 (dwóch) miesięcy pozbawienia wolności,

2.  na podstawie art. 63 § 1 k.k. na poczet orzeczonej wobec oskarżonego kary pozbawienia wolności, zalicza okres jego zatrzymania w dniu 12.06.2015 r.,

3.  na podstawie art. 46 § 1 k.k. orzeka wobec oskarżonego obowiązek naprawienia wyrządzonej szkody w całości przez zapłatę kwoty 1500 zł na rzecz Miasta i Gminy M.,

4.  zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adwokata P. K. kwotę 2066,40 zł, w tym kwotę 386,40 zł stanowiącą stawkę podatku od towarów i usług,

5.  na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. i art. 17 ust. 1 ustawy z dnia 23.06.1973 r. o opłatach w sprawach karnych zwalnia oskarżonego od ponoszenia kosztów sądowych obciążając nimi Skarb Państwa, w tym nie wymierza mu opłaty.

Sygn. akt II K 644/15

UZASADNIENIE

Oskarżony S. U. jest 35 - letnim mieszkańcem M.. Posiada wykształcenie podstawowe, nie ma nikogo na utrzymaniu, utrzymuje się z zasiłku z MOPS w wysokości 270 zł miesięcznie.

(dowód: wyjaśnienia oskarżonego S. U. – k .8)

Pomiędzy 23 a 31 marca 2015 r. oskarżony S. U. w centrum M. zobaczył przymocowaną do pnia drzewa metalową czarną skrzynkę. D. Ż. poinformował go, że najprawdopodobniej jest to kamera monitoringu, która została pomalowana sprayem, więc nie trzeba się obawiać, że zarejestruje zdarzenie. Oskarżony kilka razy uderzył w skrzynkę trzymaną w ręku siekierą. Gdy skrzynka spadła na ziemię, zabrał ją do domu, gdzie po zerwaniu zabezpieczającej jej zawartość kłódki, wyjął z jej wnętrza kamerę. Kamera stanowiła własność Miasta i Gminy M., a jej wartość wynosiła 1500 zł.

(dowód: częściowo wyjaśnienia oskarżonego S. U. – k .8, zeznania świadk ów: W. C. – k.49 zbioru C, k.56v, D. Ż. – k.53 – 54 zbioru C )

Oskarżony S. U. kamerę zaniósł do mieszkania sąsiada K. G., gdzie po wpisaniu jej symbolu na portalu Allegro uzyskał informację, że kosztuje ona 2000 zł. Oskarżony oddał kamerą do lombardu w M., gdzie otrzymał za nią 250 zł. Po wystawieniu oferty sprzedaży na portalu (...) w tym samym dniu kamera została sprzedana.

(dowód: częściowo wyjaśnienia oskarżonego S. U. – k .8, zeznania świadk ów: D. Ż. – k.53 – 54 zbioru C, M. G. – k. 58 zbioru C, k.56v-57, K. G. - k.62 – 63 zbioru C, k.135v )

W chwili popełnienia zarzucanego czynu oskarżony S. U. nie miał zniesionej całkowicie ani częściowo ograniczonej zdolności rozpoznawania jego znaczenia, ani pokierowania swoim postępowaniem. Postanowieniem w sprawie sygn. akt II K 197/16, dotyczącym czynów z art. 190 § 1 k.k. i 193 k.k., Sąd Rejonowy w Lwówku Śląskim orzekł wobec S. U. środek zabezpieczający w postaci umieszczenia w zakładzie psychiatrycznym.

(opinie biegłych – k. 44 – 47, k.101v)

Oskarżony S. U. był wielokrotnie karany za czyny przeciwko mieniu, w tym wyrokiem łącznym Sądu Rejonowego w Lubaniu VII Zamiejscowego Wydziału Karnego w L. z dnia 12.12.2013 r. w sprawie sygn. akt VII K 473/13 m.in. za czyny z art. 280 § 1 k.k. i art. 158 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. na karę 2 lat i 4 miesięcy pozbawienia wolności, z art. 279 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. w zw. z art. 91 § 1 k.k. na karę 1 roku i 2 miesięcy pozbawienia wolności oraz z art. 279 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. na karę 1 roku i 2 miesięcy pozbawienia wolności oraz z art. 280 § 1 k.k. i art. 158 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. na karę 2 lat i 1 miesiąca pozbawienia wolności, za które orzeczono karę łączną 4 lat i 4 miesięcy pozbawienia wolności, którą odbył w okresie od 30 stycznia 2013 r. do 7 października 2014 r.

(dowód: informacja z Krajowego Rejestru Karnego – k. 112-115 , odpis wyrok u – k. 15-16 )

Oskarżony S. U. nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu. Wyjaśnił, że kamerę ktoś podrzucił na schody, a on sprzedał ją, ponieważ potrzebował pieniędzy. Po kilku dniach dowiedział się, że sprawcą kradzieży był D. Ż.. Odnośnie innego zdarzenia potwierdził, że w mieszkaniu matki zostawił siekierę.

Sąd zważ ył, co następuje:

Sąd nie dał wiary wyjaśnieniom oskarżonego S. U., nieprzyznającego się do popełnienia zarzucanego mu czynu. Zdaniem Sądu wyjaśnienia oskarżonego stanowią przyjętą przez niego linię obrony. Są one bowiem nielogiczne i sprzeczne z materiałem dowodowym w postaci zeznań świadka D. Ż., wskazującego, że to oskarżony przy użyciu siekiery wyrwał skrzynkę z kamerą, a następnie zabrał przedmioty do mieszkania, gdzie wyjął kamerę ze skrzynki. Brak jest racjonalnego wytłumaczenia, dlaczego D. Ż. miałby ukraść kamerę, a następnie podrzucić ją na schody w pobliżu mieszkania zajmowanego przez oskarżonego, nie żądając chociażby symbolicznego podziału kwoty uzyskanej za jej sprzedaż. Sąd dał wiarę logicznym zeznaniom świadka D. Ż.. Odnośnie sposobu zdemontowania z drzewa skrzynki z kamerą - znajdują częściowo potwierdzenie w wyjaśnieniach oskarżonego, który przyznał, że w okresie obejmującym zdarzenie nosił przy sobie siekierę. Sąd dał wiarę zeznaniom świadków W. C. i M. G.. Są one bowiem logiczne i konsekwentne. Odnośnie oddania skradzionej kamery do lombardu znajdują potwierdzenie w wyjaśnieniach oskarżonego. Sąd dał wiarę zeznaniom świadka K. G. dotyczącym przyniesienia przez oskarżonego kamery oraz prośby, aby na portalu Allegro sprawdził jej cenę. Znajdują one potwierdzenie w wyjaśnieniach oskarżonego. Jakkolwiek ww. świadek zeznając przed Sądem początkowo zaprzeczył, że oskarżony przyniósł do jego mieszkania skradzioną rzecz, w dalszej części jednak potwierdził wcześniejsze zeznania. Sąd dał wiarę dowodowi w postaci opinii biegłych psychiatrów i psycholog. Podkreślenia wymaga, że działania oskarżonego dotyczące czynów z art. 190 § 1 k.k. i art. 193 k.k. zostały uznane za popełnione w warunkach całkowicie zniesionej poczytalności i wyłączone do odrębnego rozpoznania. Wątpliwości dotyczące poczytalności przy dokonaniu czynu będącego przedmiotem niniejszego postępowania biegli logicznie wyjaśnili przed Sądem. Podkreślili m.in., że kradzież kamery, w sytuacji, gdy oskarżony miał pewność, że nie zarejestruje zdarzenia, a następnie jej sprzedaż wskazują, że czyn nie był motywowany chorobowo. Gdyby czyn był motywowany psychotycznie, zachowanie oskarżonego miałoby inny przebieg, na przykład zniszczyłby kamerę. Sąd dał wiarę dowodom w postaci informacji z Krajowego Rejestru Karnego i odpisu wyroku, albowiem ich autentyczność nie budziła wątpliwości Sądu i nie była kwestionowana przez strony. Zgodnie z art. 279 § 1 k.k., kto kradnie z włamaniem podlega karze pozbawienia wolności od 1 roku do lat 10. W myśl art. 64 § 1 k.k., jeżeli sprawca skazany za przestępstwo umyślne na karę pozbawienia wolności popełnia w ciągu 5 lat po odbyciu co najmniej 6 miesięcy kary umyślne przestępstwo podobne do przestępstwa, za które był już skazany, sąd może wymierzyć karę przewidzianą za przypisane sprawcy przestępstwo w wysokości do górnej granicy ustawowego zagrożenia zwiększonego o połowę. Zgodnie zaś z art. 64 § 2 k.k., jeżeli sprawca uprzednio skazany w warunkach art. 64 § 1 k.k., który odbył łącznie co najmniej rok kary pozbawienia wolności i w ciągu 5 lat po odbyciu w całości lub części ostatniej kary popełnia ponownie umyślne przestępstwo m.in. kradzieży z włamaniem lub inne przestępstwo przeciwko mieniu popełnione z użyciem przemocy lub groźby jej użycia, sąd wymierza karę pozbawienia wolności przewidzianą za przypisane przestępstwo w wysokości powyżej dolnej granicy ustawowego zagrożenia, a może ją wymierzyć do górnej granicy ustawowego zagrożenia zwiększonego o połowę. Sąd uznał zatem, że oskarżony S. U. w okresie od 23 do 31 marca 2015 roku w M., w powiecie (...), po uprzednim wyrwaniu przytwierdzonej do pnia drzewa metalowej skrzynki i zerwaniu kłódki stanowiącej jej zabezpieczenie, zabrał w celu przywłaszczenia kamerę monitoringu miejskiego o wartości 1500 PLN, działając na szkodę Urzędu Miasta i Gminy M., przy czym zarzucanego mu czynu dopuścił się przed upływem pięciu lat, po odbyciu kary pozbawienia wolności, którą odbył w okresie od 30 stycznia 2013 r. do 7 października 2014 r., będąc skazanym m.in. wyrokiem łącznym Sądu Rejonowego w Lubaniu VII Zamiejscowego Wydziału Karnego w L. z dnia 12.12.2013 r. w sprawie sygn. akt VII K 473/13 m.in. za czyny z art. 280 § 1 k.k. i art. 158 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. na karę 2 lat i 4 miesięcy pozbawienia wolności, z art. 279 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. w zw. z art. 91 § 1 k.k. na karę 1 roku i 2 miesięcy pozbawienia wolności oraz z art. 279 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. na karę 1 roku i 2 miesięcy pozbawienia wolności oraz z art. 280 § 1 k.k. i art. 158 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. na karę 2 lat i 1 miesiąca pozbawienia wolności, za które orzeczono karę łączną 4 lat i 4 miesięcy pozbawienia wolności. Czyn oskarżonego wyczerpał zatem znamiona występku z art. 279 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 2 k.k. Sąd uznał, iż stopień społecznej szkodliwości przypisanego oskarżonemu S. U. czynu jest znaczny. Oskarżony naruszył bowiem dobro, jakim jest mienie. Sąd nie znalazł okoliczności łagodzących w stosunku do oskarżonego. Jako okoliczność obciążającą oskarżonego Sąd uznał jego wcześniejszą wielokrotną karalność.

Z uwagi na stosunkowo małą wielkość szkody, Sąd wymierzył oskarżonemu karę w wysokości zbliżonej do minimalnego ustawowego zagrożenia przewidzianego przepisem penalizującym kradzież z włamaniem w warunkach recydywy specjalnej, tj. 1 roku i 2 miesięcy pozbawienia wolności. Sąd uznał, iż wymierzona kara jest adekwatna do stopnia społecznej szkodliwości czynu, spełni cele prewencji ogólnej oraz wpłynie zapobiegawczo w stosunku do oskarżonego. Sąd wziął pod uwagę, że czyn przypisany oskarżonemu został popełniony w okresie obowiązywania ustawy, pozwalającej warunkowo zawiesić karę pozbawienia wolności do 2 lat. Analizując jednak wszystkie okoliczności sprawy, a w szczególności dotychczasowy sposób życia oskarżonego S. U., Sąd uznał, iż nie zachodzą wobec niego warunki dla zastosowania środka probacyjnego w postaci warunkowego zawieszenia wykonania kary pozbawienia wolności na okres próby. Zdaniem Sądu oskarżony jest osobą zdemoralizowaną, prowadzącą pasożytniczy tryb życia, dla której przestrogi nie stanowiły wcześniejsze skazania. Brak jest zatem podstaw do postawienia mu pozytywnej prognozy kryminologicznej. Na podstawie art. 63 § 1 k.k. na poczet orzeczonej wobec oskarżonego kary pozbawienia wolności Sąd zaliczył jeden dzień zatrzymania w dniu 12.06.2015 r. Na podstawie art. 46 § 1 k.k. Sąd orzekł wobec oskarżonego obowiązek naprawienia wyrządzonej szkody w całości przez zapłatę na rzecz Miasta i Gminy M. kwoty 1500 zł.

W przedmiotowej sprawie Sąd wyznaczył oskarżonemu obrońcę z urzędu w osobie adwokata P. K.. Biorąc pod uwagę, że obrona z urzędu nie została opłacona, na wniosek obrońcy, zasądzono od Skarbu Państwa kwotę 2066,40 zł, w tym kwotę 386,40 zł tytułem podatku od towarów i usług. Z uwagi na sytuację materialną oskarżonego S. U., Sąd zwolnił go od ponoszenia kosztów postępowania w niniejszej sprawie, obciążając nimi Skarb Państwa.