Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Lwówku Śląskim

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 28 października 2015r.

Sąd Rejonowy w Lwówku Śląskim II Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący SSR Justyna Krzysztofik - Skrzydłowska

Protokolant Karolina Birulo

przy udziale Prokuratora - K. Ś.

po rozpoznaniu w dniach: 26.02.2015r., 19.03.2015r., 08.04.2015r., 29.04.2015r., 10.06.2015r., 05.08.2015r. i 28.10.2015r.

sprawy J. S. (1)

urodz. (...) w L.

syna B. i W. z d. G.

oskarżonego o to, że:

I. w dniu 08 sierpnia 2012r. w L. w powiecie (...) dokonał przywłaszczenia powierzonego mienia ruchomego w postaci pieniędzy przelewając z rachunku bankowego W. (...) w L. kwotę 3.726 zł tytułem zapłaty za usługę wykonania izolacji przeciwwilgociowej oraz prace przygotowawcze do dalszej izolacji wynikającej z faktury VAT nr (...) z dnia 07 sierpnia 2012r., które to prace nie zostały wykonane, działając na szkodę W. (...) w L.

tj. o czyn z art. 284 § 2 kk

II. w dniu 28 sierpnia 2012r. w L. w powiecie (...) dokonał przywłaszczenia powierzonego mienia ruchomego w postaci pieniędzy przelewając z rachunku bankowego W. (...) w L. kwotę 2.862 zł tytułem zapłaty za usługę wykonania izolacji przeciwwilgociowej (II etap) wynikającej z faktury VAT nr (...) z dnia 27 sierpnia 2012r., które to prace nie zostały wykonane , działając na szkodę W. (...) w L.

tj. o czyn z art. 284 § 2 kk

I.  oskarżonego J. S. (1) uznaje za winnego popełnienia czynów opisanych w pkt I i II części wstępnej wyroku stanowiących występki z art. 284 § 2 kk w zw. z art. 4 § 1 kk i przyjmując, że oskarżony działał w ciągu przestępstw z art. 91 § 1 kk w zw. z art. 4 § 1 kk na podstawie art. 284 § 2 kk w zw. z art. 91 § 1 kk w zw. z art. 4 § 1 kk wymierza mu karę 8 (ośmiu) miesięcy pozbawienia wolności;

II.  na podstawie art. 69 § 1 i 2 kk i art. 70 § 1 pkt 1 kk w zw. z art. 4 § 1 kk wykonanie orzeczonej wobec oskarżonego kary pozbawienia wolności warunkowo zawiesza na okres 2 (dwóch) lat próby;

III.  na podstawie art. 33 § 2 kk w zw. z art. 4 § 1 kk wymierza oskarżonemu karę 100 (stu) stawek dziennych grzywny przyjmując, że jedna stawka dzienna stanowi równowartość kwoty 20 (dwudziestu) złotych;

IV.  na podstawie art. 72 § 2 kk w zw. z art. 4 § 1 kk orzeka od oskarżonego na rzecz pokrzywdzonego W. (...) w L. obowiązek zapłaty kwoty (...) (sześciu tysięcy pięciuset osiemdziesięciu ośmiu) złotych tytułem równowartości wyrządzonej szkody w terminie 3 (trzech) miesięcy od uprawomocnienia się wyroku;

V.  na podstawie art. 627 kpk zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe w kwocie 1648,39 złotych i na podstawie art. 2 ust 1 pkt 3 i art. 3 ust 2 Ustawy z dnia 23.06.1973 r o opłatach w sprawach karnych wymierza mu opłatę w kwocie 580 złotych.

Sygn. akt II K 137/15

UZASADNIENIE

SĄD REJONOWY USTALIŁ NASTĘPUJĄCY STAN FAKTYCZNY:

W dniu 25 sierpnia 2009r. pomiędzy Wspólnotą Mieszkaniową (...) w L., a (...) J. S. (1) zawarta została umowa odpłatnego wykonywania czynności administrowania nieruchomością położoną przy Placu (...) w L.. W ramach zarządu J. S. (1) zobowiązany był do zapewniania przeprowadzania bieżących konserwacji i remontów, przy czym te, które przekraczały zwykłe administrowanie realizowane były na podstawie uchwał Wspólnoty. Został również umocowany do korzystania z rachunku bankowego Wspólnoty. Z uwagi na wiek ówczesnego członka zarządu Wspólnoty, wyjazd innego członka zarządu za granicę, J. S. (1) posiadał nienadzorowany dostęp do konta bankowego Wspólnoty, podejmował też samodzielnie decyzje dotyczące prac remontowych, jak również niejednokrotnie sam dokonywał protokolarnego odbioru uprzednio wykonanych robót.

( dowód: wyjaśnienia oskarżonego J. S. (1) – k. 84, 96-97, 150-151, 204 -213, 234 verte, zeznania świadka A. M. (1)-k . 3,108, 224-227, zeznania świadka M. W. – k. 41, 233, kserokopia umowy –k. 37-39, kserokopia dokumentacji –k. 254-319 )

W dniach 7 i 27 sierpnia 2012r. J. S. (1) sporządził protokoły odbioru robót dotyczących wykonania izolacji przeciwwilgociowej na tarasach budynku przy Placu (...) w L. oraz wystawił Faktury VAT: pierwszą o nr 00002/08/2012 z dnia 7 sierpnia 2012r. na kwotę 3726,00 zł z tytułu wykonania usługi izolacji przeciwwilgociowej oraz prac przygotowawczych do dalszej izolacji, a następnie drugą o nr 00005/08/2012 z dnia 27 sierpnia 2012r. na kwotę 2862,00 zł z tytułu II etapu usługi wykonania prac przeciwwilgociowych.

( dowód: wyjaśnienia oskarżonego J. S. (1) – k. 84, 96-97, 150-151, 204 -213, 234 verte kserokopie protokołów odbioru robót –k. 7,9, kserokopie faktur VAT –k. 8,10)

W rzeczywistości prace przeciwwilgociowe na tarasach, których dotyczy protokoły odbioru robót i faktury VAT nie zostały wykonane.

( dowód: zeznania świadka A. M. (1)-k . 3,108, 224-227, zeznania świadka M. W. – k. 41, 233, zeznania świadka G. J. – k. 31, 230 verte-231, zeznania świadka M. O. – k. 28, 113, 231-232, zeznania świadka G. B. – k.34, 110, 232-232 verte, zeznania świadka S. F. –k. 58verte, 233 verte- 234 verte, zeznania świadka J. F. – k. 353 verte- 354, zeznania świadka A. R. –k. 115, 235 verte- 236, zeznania świadka P. R. –k. 110 verte, 320 verte-321, zeznania świadka I. M. – k. 120-121, 237 verte-238, opinia pisemna Instytutu Ekspertyz Sądowych – k. 166- 180, protokół oględzin –k. 152-153, kopia projektu umowy – k. 46 )

Na podstawie powyższych Faktur w dniach 8 i 28 sierpnia 2012r. J. S. (1) dokonał przywłaszczenia powierzonego mu mienia ruchomego w postaci pieniędzy przelewając z rachunku bakowego Wspólnoty kwoty, na które opiewały wystawione faktury.

( dowód: zeznania świadka A. M. (1)-k . 3,108, 224-227, wydruk z rachunku bankowego Wspólnoty – k. 86-89, kserokopie faktur VAT –k. 8,10 )

W dniu 5 września 2012r. podjęta została przez Wspólnotę Mieszkaniową (...) w sprawie wykonania remontu tarasu uchwała nr 5/2012. Uchwała nie uprawniała do przystąpienia do robót wobec braku większości głosów. W okresie późniejszym, po dniu 9 listopada 2012r., wobec zmiany stanowiska najistotniejszego udziałowca Wspólnoty – (...) prace mogły zostać wykonane pod warunkiem wykorzystania środków pieniężnych funduszu remontowego Wspólnoty.

( dowód: oryginał uchwały –k. 326 oraz kserokopie –k. 6, zeznania świadka A. M. (1)-k . 3,108, 224-227, zeznania świadka J. H. – k. 237 – 237 verte, zeznania świadka A. P. – k. 321-322, zeznania świadka A. J. –k. 64-65, 235-235 verte )

Wybrany wiosną 2013r. nowy zarząd Wspólnoty po analizie dokumentacji, po ustaleniu wśród mieszkańców budynku braku spostrzeżeń odnośnie prowadzonych prac przeciwwilgociowych na trasach zwrócił się do J. S. (2) ustnie, a następnie pisemnie o wskazanie daty i podmiotu, który miał przedmiotowe prace wykonać.

( dowód: częściowo wyjaśnienia oskarżonego J. S. (1) – k. 84, 96-97, 150-151, 204 -213, 234 verte, zeznania świadka A. M. (1)-k . 3,108, 224-227, zeznania świadka M. W. – k. 41, 233, zeznania świadka G. J. – k. 31, 230 verte-231, zeznania świadka M. O. – k. 28, 113, 231-232, zeznania świadka G. B. – k.34, 110, 232-232 verte, kserokopia korespondencji –k. 11-14 )

W miesiącu czerwcu 2013r. J. S. (1) zrezygnował z funkcji zarządcy i obiecane wówczas wszelkie dokumenty dotyczące administrowania Wspólnotą przekazał nowemu Zarządowi dopiero w miesiącu grudniu 2013r. Na okoliczność prac przeciwwilgociowych przedstawił kalkulację i kartę specyfikacji preparatu U. utrzymując, że tego rodzaju środek został do prac użyty.

( dowód: częściowo wyjaśnienia oskarżonego J. S. (1) – k. 84, 96-97, 150-151, 204-213, 234 verte , kserokopia protokołu posiedzenia Wspólnoty-k. 111, kserokopia kalkulacji impregnatu –k. 47, 56, wydruk ze strony internetowej – k. 99, , pismo obrońcy z załącznikami – k. 124-140 )

Nocą z 23 na 24 czerwca 2014r. nieustalona dotąd osoba dokonała rozlania cieczy niewiadomego pochodzenia na tarasach budynku Wspólnoty.

( dowód: zeznania świadka A. M. (1)-k . 3,108, 224-227, notatka urzędowa z dokumentacją fotograficzną –k. 104-105 )

J. S. (1) ma obecnie 50 lat. O wykształceniu wyższym, w ramach prywatnej działalności gospodarczej ponad zarządzanie nieruchomościami zajmuje się budownictwem ogólnym zarabiając miesięcznie około 5000 zł. W latach 2011 – 2012 z tytułu prowadzonej działalności nie regulował w terminach zobowiązań podatkowych. Jest żonaty, posiada dwóch pełnoletnich synów.

( dowód: wyjaśnienia oskarżonego J. S. (1) – k. 84, 96, 150, 211 , zeznania świadka A. M. (2) – k. 116 verte, 236 verte-237, zeznania świadka A. B. – k. 118 verte, 236-236 verte, odpisy wyroków – k. 241, 251

J. S. (1) nie był dotąd karany sądownie.

( dowód: karta karna –k. 90, 340 )

J. S. (1) nie przyznał się do popełnienia zarzucanych mu czynów. W toku postępowania przygotowawczego podniósł, że w okresie, kiedy był zarządcą Wspólnoty przeprowadzał wiele prac, których wykonawcą była m.in. jego firma. Przywołując zakończoną w 2012r. kosztowną rewitalizację stanowiącego zasób Wspólnoty budynku, podał, że jej koszty uniemożliwiły przeprowadzenie remontu tarasów, lecz następie wskutek podjętej przez członków Wspólnoty uchwały za przeprowadzeniem remontu tarasów, przeprowadził zaakceptowaną przez Wspólnotę impregnację tarasów preparatem U.. Z uwagi, że w tamtym czasie zatrudniał wielu wykonawców i podwykonawców nie pamięta, kto przedmiotowe prace wykonał. Odwołując się do charakterystyki U. podał, iż właściwością jego jest „perlenie” - inaczej możliwość jego zauważenia na nawierzchni po opadzie deszczu, gdzie w innych okolicznościach nie jest widoczny. Odnośnie zabezpieczonego wśród materiałów dowodowych wypełnionego blankietu umowy na nazwisko S. F., argumentował, że rozmawiał ze S. F. na temat wykonania robót w L., a kiedy ten odmówił ich wykonania, z niewiadomych oskarżonemu powodów nie zniszczył projektu umowy , stąd był przekonany, że to S. F. prace wykonał. Powracając do impregnacji tarasów wyjaśnił, iż preparat użyty nanoszony był dwukrotnie w godzinach porannych, przez osobę nie zatrudnioną w firmie (...). Podał, że nie pamięta osoby, która powyższe prace wykonywała, nie był na miejscu podczas stosowania preparatu, nie posiada dokumentu na okoliczność zlecenia pracy, ani potwierdzającego przekazanie środków na zakup preparatu, jak również potwierdzenia rozliczenia prac po ich wykonaniu. Podał, że niejednokrotnie zawierał umowy w sposób niesformalizowany.

W kolejnych wyjaśnieniach na okoliczność uchwały z dnia 5 września 2012r. wyjaśnił, iż nie wie dlaczego na uchwale widnieje ta data, bowiem już wcześniej przygotowując jej treść dysponował zgodą lokatorów z wyjątkiem administratora części należącej do Gminy L., choć ustną zgodę Dyrektora (...) uzyskał. Z powyższych względów prace zostały wykonane w sierpniu 2012r. Nadal wskazywał, że nie pamięta kto prace wykonywał i sugerował, że mogą być to osoby, które wyjechały do pracy poza granice kraju. Jednocześnie podał, że była to osoba z J. z którą zawarł umowę ustną. Nie pamięta jednak, czy zlecenia, czy o dzieło, ani też ile pieniędzy wręczył na zakup preparatu oraz tytułem wynagrodzenia. Stwierdził, że osoba ta nie wystawiła rachunku, oskarżony zaś zobligowany był do zapłaty podatku. Zaprzeczył poważnym problemom finansowym i wiedzy odnośnie rozlania substancji na jednym z tarasów w trakcie toczącego się postępowania.

W toku rozprawy głównej podtrzymując wyjaśnienia poprzednie oraz stanowisko, że prace zostały faktycznie wykonane, na pytania odnosząc się do treści poprzednio składanych wyjaśnień dodał, iż nie przetrzymywał dokumentów Wspólnoty. Nie pamiętał powodów, dla których nie doszła do skutku umowa ze S. F. i nie wypowiedział się także w sposób pewny co do tematu rozmowy. W trakcie odbioru robót na miejscu obecny był sam, wobec wyjazdu za granicę jednego z członków zarządu Wspólnoty i podeszły wiek innego członka, a przy tym wobec braku zainteresowania samych mieszkańców odbiorem prac. W zakresie sporządzania protokołu odbioru robót przez jedną osobę bez udziału innych podał, że taka właśnie funkcjonowała praktyka. Załączył do wyjaśnień zdjęcia wskazując, iż ukazują one tarasy przed i po impregnacji.

W toku toczącego się postępowania dowodowego podważał wiarygodność zeznań S. F., wskazując, iż żywi świadek do oskarżonego urazę obarczając odpowiedzialnością za utratę w przeszłości zatrudnienia.

SĄD ZWAŻYŁ, CO NASTĘPUJE:

Nie dał Sąd wiary wyjaśnieniom J. S. (1). Linia obrony zmierza do wykazania rzeczywistego wykonania prac przeciwwilgociowych na tarasach pokrzywdzonej Wspólnoty, a tym samym zasadności pobrania przez oskarżonego kwot w łącznej sumie 6588 zł. Wersja obrony nie znajduje jednak oparcia w wiarygodnych dowodach zgromadzonych w sprawie.

Oceniając materiał dowodowy Sąd nie przerzucał ciężaru udowodnienia wykonania prac na oskarżonego, ale dowody wskazują niezbicie na zaistnienie okoliczności zawartych w zarzutach aktu oskarżenia.

W realiach sprawy nie można bagatelizować zeznań przesłuchanych w charakterze świadków mieszańców budynku, w których rzekomo dojść miało do wykonania prac.

Żaden ze świadków nie potwierdził, że prace zostały wykonane. Podkreślić należy, że prace polegające na naniesieniu na podłoże preparatu przeciwwilgociowego na tarasach wiodących do poszczególnych lokali mieszkalnych na ich całej powierzchni musiałyby być, oceniając okoliczności logicznie i zgodnie z zasadami doświadczenia życiowego, spostrzeżone przez kogokolwiek, a w sprawie część przesłuchanych mieszkańców to osoby, które w okresie rzekomych prac przebywały w budynku Wspólnoty. Na brak prac opisywanych przez oskarżonego wskazują A. M. (1), G. J., M. O., G. B., A. R. i I. M.. Są to osoby w różnym wieku, realizujące się zawodowo w odmienny od siebie sposób, przebywające w budynku o różnych porach dnia. Trudno więc przyjąć, by żadna z nich nie dostrzegła nawet jednego z etapów prowadzonych prac . Na okoliczność powyższą nie potrafili się wypowiedzieć kategorycznie świadkowie P. R., M. W., z braku własnej wiedzy na ten temat i posiłkowania się jedynie informacjami zasłyszanymi.

W ogóle nie zorientowane w wykonywaniu prac byli A. J., A. B. i A. M. (2). W tym przedmiocie zeznania ostatniej z grupy świadków zyskują jedynie charakter pomocniczy i porządkujący.

Niemniej jednak wszystkie zeznania Sąd, jako pozbawione wewnętrznych sprzeczności oraz korelujące między sobą, uznał za wiarygodne.

Brak w aktach sprawy dowodu przeciwnego, który pod wątpliwość nakazywałby poddanie wiarygodności zeznań. Relacje są szczere i korespondują ze sobą. Nie są to wersje tendencyjne, nie doszukuje się Sąd powodów, dla których ktokolwiek zeznawać chciał celem bezpodstawnego oskarżenia J. S. (1). Reprezentująca Wspólnotę A. M. (1) w obszernych zeznaniach wskazała, iż członkowie Wspólnoty na kolejnych spotkaniach próbowali w rozmowach z oskarżonym wyjaśnić kwestię wystawienia dwóch faktur i ustalić okoliczności wydatkowania kwot, doprowadzić do ewentualnego zwrotu niesłusznie pobranych kwot , wykazania szczegółów dotyczących wykonania prac na tarasach i to dopiero brak jasnego, sensownego wskazania, gdzie i przez kogo prace miałyby być wykonywane, opóźnianie w przedstawianiu dokumentów spowodowały skierowanie sprawy na drogę procesu. To postawa oskarżonego , który nie potrafił logicznie i rzeczowo wskazać powodów wystawienia faktur i udokumentować robót, co do których wykonania członkowie Wspólnoty od początku mieli poważne wątpliwości wręcz wyrażając zaskoczenie, iż takowe miały być rzeczywiście wykonane, doprowadziło do złożenia zawiadomienia o uzasadnionym podejrzeniu popełnienia przestępstwa. Nie można dopatrywać się po stronie pokrzywdzonej działania z uprzedzenia do osoby oskarżonego, niechęci do jego osoby. Członkowie pokrzywdzonej Wspólnoty zmierzają do odzyskania niesłusznie utraconej sumy pieniężnej i dochodzenia roszczeń na drodze prawnej nie można im odmówić.

Dostrzega Sąd, że w zeznaniach świadkowie nie potrafili w sposób zbieżny przedstawić dokonywanych prac innego rodzaju w przedmiotowym budynku i dokładnego czasu ich wykonania. Powyższe nie dyskwalifikuje jednak zeznań. Świadkowie- członkowie pokrzywdzonej Wspólnoty zorientowani byli w przyczynach toczącego się postępowania i powodach wezwania do Sądu. Zadawanie pytań dotyczących innych prac, aniżeli tych na okoliczność których świadkowie wiedzieli, że będą zeznawać, mogły zrodzić uzasadnione trudność w jednoznacznym określeniu czasu ich wykonania, skoro nie dotyczyły przedmiotu sprawy i zmierzały do ustalenia prac wykonanych w mniej lub bardziej odległym czasie od daty przesłuchania. Niepamięć świadków znajduje swoje logiczne uzasadnienie. Wywodzenie z okoliczności, iż świadkowie nie potrafią dokładnie przedstawić daty i rodzaju prac faktycznie wykonywanych, a przez to nie mogą by pewnymi niewykonania prac, o które toczy się przedmiotowe postępowanie jest nie do zaakceptowania.

Istotne znaczenie zyskuje data widniejąca na uchwale, w oparciu o którą rzekomo oskarżony miał wykonać prace na trasach. Uchwała podjęta została w dniu 5 września 2012r., podczas gdy faktury za wynagrodzenie z tytułu wykonanych prac wystawione zostały wcześniej, gdyż w dniach 7 i 27 sierpnia 2012r. Po pierwsze przesłuchani świadkowie: Dyrektor ówczesnego (...) w L. H. oraz pracownik A. P. zaprzeczyli sytuacji, aby istniała możliwość faktycznego wykonywania prac objętych uchwałą podjętą w okresie późniejszym. Nie wynika także z ich zeznań, aby oskarżony – jak sugeruje, dysponował ustną zgodą na wykonanie prac. Zeznania powyższych świadków pozostają zbieżne z wyrażonym w toku składania zeznań stanowiskiem przez obecnego zarządcę A. J.. Taka sytuacja byłaby prawnie możliwa tylko w przypadku podjęcia uchwały w drodze indywidualnego zbierania głosów, lecz w tym trybie przedmiotowa uchwała nie została podjęta. Po drugie, uchwała w formie i treści z dnia 5 września 2012r. nie zezwalała na wykonanie prac, bowiem brak było do tego zgody większości właścicieli nieruchomości, w tym (...). Dopiero zgodę decydującą o uzyskanej większości za przeprowadzeniem prac dał świadek J. H. , ale po miesiącu listopadzie 2012r. Późniejsza zgoda w niniejszej sprawie nie miała jednak znaczenia orzeczniczego i nie oznaczała automatycznie, iż istotnie prace zostały wykonane.

Ostrożnie w tym zakresie ocenił Sąd kserokopie protokołów odbioru przedmiotowych robót, na których brak daty wystawienia oraz podpisów innych osób aniżeli samego oskarżonego. Rzetelność dokumentu budzi na tyle poważne zastrzeżenia, że nie mógł on skutecznie stanowić przeciwwagi dla zeznań świadków. Powyższej oceny nie zmienia analiza szeregu włączonych na wniosek obrońcy w poczet materiału dowodowego dokumentów sporządzanych na okoliczność wykonywania i odbioru innych prac na rzecz Wspólnoty, czy też zupełnie innych podmiotów. Ewentualnie funkcjonująca praktyka w dokonywaniu odbioru robót i spisywaniu umów, nie dowodzi rzeczywistych okoliczności wystawienia faktur VAT wyszczególnionych w zarzutach przedmiotowego oskarżenia. Przeciwnie, treść i forma protokołów wypełnionych odręcznie przez oskarżonego, bez akceptacji od strony innych osób, dawały realne możliwości potwierdzania robót faktycznie niewykonanych.

J. S. (1) wskazuje również na trudności w przypomnieniu sobie wykonującego prace, z uwagi na niejednokrotnie zlecanie prac osobom nie zatrudnionym w jego firmie, lecz zdaniem Sądu ten wątek wyjaśnień stanowi próbę nieudolnej linii obrony. Stanowisko oskarżonego w tym zakresie nie jest konsekwentne, jest pokrętne. Próbował mianowicie raz wykazać, że przekonany był o wykonaniu prac przez S. F., następnie przez osobę, której nie mógł w ogóle sobie przypomnieć, by następnie podać, że był to ktoś z J.. Za każdym razem ponadto przedstawiał okoliczności zawarcia umowy w taki sposób, by zupełnie niemożliwym stało się określenie okoliczności zawartego porozumienia z rzekomym wykonawcą robót. Oskarżony - doświadczony w branży zarządu nieruchomościami oraz budowlanej, z wykorzystaniem własnego doświadczenia zawodowego i zwykłej staranności przedstawiłby Wspólnocie i Sądowi umowę zawartą na wykonanie spornych prac. Trudno przyjąć za prawdziwe twierdzenia oskarżonego, że zlecał prace wykonawcom, których obecnie już nie pamięta bez spisywania umowy, skoro jako podmiot gospodarczy zorientowany jest w konieczności wykazywania umów choćby dla celów podatkowych.

Odnośnie umowy, jaką oskarżony zamierzał rzekomo zawrzeć ze S. F., zważyć należy, że Sądowi przedstawiono szereg umów pisemnych (k. 254-258, 260-267, 269-270, 272, 274, 276, 278-281 akt ). Uwagę jednak zwraca egzemplarz umowy wypisany na dane S. F.. Oskarżony twierdził, że rozmawiał odnośnie podjęcia się przedmiotowych prac z tą osobą.

Zdaniem Sądu przedstawiony projekt umowy stworzony został dla potrzeb prezentowanej linii obrony i nie dowodzi wykonania prac. Umowa do skutku nie doszła, brak na niej podpisu S. F., a przede wszystkim przesłuchany jako świadek S. F. kategorycznie zaprzeczył, aby oskarżony kiedykolwiek proponował mu wykonanie tego rodzaju robót. Wskazując na okoliczności pracy z oskarżonym w odległym czasie zeznał, że nie utrzymywał z oskarżonym żadnego kontaktu w okresie późniejszym . Świadek F. wskazuje na spotkanie z oskarżonym jesienią 2013r., a więc w okresie toczącego się postępowania przygotowawczego w sprawie, długo po czasie, kiedy roboty rzekomo miały być wykonane. Wówczas w trakcie spotkania oskarżony miał poprosić świadka nie wykonanie prac, ale o zeznanie, że prace wykonał, na co świadek nie przystał wskazując Sądowi , że oznaczałoby to podanie nieprawdy. Świadek w swych zeznaniach jest szczery. Podaje przy tym, iż nigdy nie przedstawiono mu umowy do podpisu, stąd też oczywistym się staje, że gdyby istotnie oskarżony proponować miał pracę przybyłby z egzemplarzem umowy do świadka, aby zawrzeć umowę. To jednak nie nastąpiło. W tym istotnym dla rozstrzygnięcia sprawy zakresie zeznania świadka S. F. znajdują oparcie w relacji jego żony J. F., która wprawdzie rozmowy pomiędzy oskarżonym a mężem nie słyszała, tym niemniej przedstawiła Sądowi usłyszaną zaraz po odejściu oskarżonego relację męża na temat okoliczności rozmowy i powodów przybycia oskarżonego do ich miejsca zamieszkania. Jeśli nawet zeznania małżonków F. nie są zbieżne we wszystkich szczegółach, charakteryzuje je konsekwencja, że pracy na tarasach S. F. nie wykonywał, w ogóle w tamtym czasokresie nie bywał w L. i w tym zakresie zeznania w pełni korespondują z relacjami A. M. (1), G. J., M. O., G. B., A. R. i I. M.. Wyłania się tu kolejna niekonsekwencja linii obrony, gdzie z jednej strony oskarżony próbując dyskwalifikować zeznania S. F. i jego żony powołując się na zaszły konflikt , chce wykazać, że S. F. zaprzeczając wykonywaniu prac kłamie, a z drugiej wskazuje, że sam nie pamięta kto prace wykonywał.

Oskarżony na domiar tego nie zaprzecza, aby uzyskując adres zamieszkania świadka z akt sprawy udał się do jego mieszkania celem nawiązania do treści zeznań, o których już wówczas w momencie przesłuchania wiedział, iż nie potwierdzają, aby istotnie to świadek F. wykonywał prace na tarasach. Oskarżony próbując wykorzystać trudną sytuację bytową i materialną świadka znanego mu od dawna, odszukał go posługując się, jak sam podaje, adresem zawartym w aktach sprawy, by znaleźć dla siebie alibi.

Okoliczności te wskazują nie na oferowanie pracy świadkowi, ale próbę manipulowania gromadzonym przez organy ścigania materiałem dowodowym.

Powyższe okoliczności, a nadto zwłoka w udostępnieniu dokumentów dowodzą, że oskarżony wszelkimi sposobami utrudniał wykazanie poboru pieniędzy Wspólny za prace faktycznie nie wykonane. Skoro J. S. (1) umowę wypowiedział w czerwcu 2013r., a zwrot wszystkich dokumentów nastąpił w grudniu 2013r. nie sposób zgodzić się z obroną, aby ich wydanie nastąpiło bez niepotrzebnego opóźnienia. Zdaniem Sądu chodziło o przedłużenie momentu ich zwrotu celem ukrycia faktu, iż wśród nich dokumentu na potwierdzenie faktycznego wykonania przedmiotowych prac brak.

Okoliczności wylania substancji niewiadomego pochodzenia na trasy po przedstawieniu zarzutu oskarżonemu w nocy z 23 na 24 czerwca 2014r., choć sugerować mogą próbę dalszej manipulacji gromadzonym materiałem dowodowym, nie dowodzą, że to oskarżony polecił, czy osobiście dokonał rozlania niewiadomego pochodzenia cieczy.

Na okoliczność ewentualnego wykonania prac przeciwwilgociowych przeprowadzony został dowód z pisemnej opinii Instytutu Ekspertyz Sądowych. Wbrew wyjaśnieniom oskarżonego z początkowego etapu postępowania, kiedy to zapewniał o użyciu do prac przeciwwilgociowych na tarasach preparatu U. przedstawiając nawet jego specyfikację i kalkulację, z wniosków opinii wynika, że na jednej z pobranych do badań próbek ujawniono materiał obcy, ale nie jest to impregnat U.. Z treści opinii ponadto wynika, że przedmiotowy preparat przy zastosowaniu dla zachowania indywidulanych środków ostrożności wymaga przeniesienia w bezpieczne miejsce osób postronnych, co dodatkowo wzmaga zeznania świadków, którzy zaprzeczali wykonywaniu jakichkolwiek prac przeciwwilgociowych na trasach wiodących do ich mieszkań, bowiem siłą rzeczy musieliby je zauważyć.

Wyniki opinii nie podważone żadnym wiarygodnym dowodem przeciwnym Sąd uznał za prawdziwe. Wszystkie inne dowody zebrane w sprawie w postaci zeznań świadków i dokumentów Sąd jako wzajemnie się uzupełniającym i spójnym dał wiarę w całości. Odmówił wiary natomiast wykrętnej i odosobnionej linii obrony oskarżonego.

Dokumenty dotyczące innych prac wykonywanych na rzecz Wspólnoty wespół z zeznaniami świadków A. M. (1), M. O., M. W., G. B., G. J., A. R., I. M. i P. R. dowodzą, że oskarżony miał faktyczny, niekontrolowany dostęp do pieniędzy Wspólnoty.

Obok sprawowania zarządu Wspólnotą oskarżony w tamtym okresie prowadził prywatną działalność budowlaną. Jak wynika z dwóch odpisów wyroków sądowych w latach 2011i 2012r. nie uiszczał podatków, toteż uprawnionym jest przyjęcie, że kosztem zasobów pieniężnych Wspólnoty oskarżony chciał uregulować własną płynność finansową.

Wbrew twierdzeniom oskarżonego nie przedstawiał na bieżąco dokumentacji dotyczącej rodzaju wykonywanych prac i ich kosztów. Z zeznań A. M. (1), G. B., M. O. wynika, że podczas podejmowania prób wyjaśnienia sposobu wydatkowania kwot objętych zarzutami, oskarżony zwodził przedstawicieli Wspólnoty w przedstawieniu żądanych dokumentów, nie chciał okazywać dokumentów od razu, lecz czynił to z opóźnieniem.

J. S. (1) w dniach 8 i 28 sierpnia 2012r. dokonał przywłaszczenia powierzonego mienia ruchomego w postaci pieniędzy przelewając z rachunku bankowego Wspólnoty Mieszkaniowej (...) w L. kwoty kolejno 3726 zł i 2862 zł , czym dwukrotnie wyczerpał ustawowe znamiona przestępstwa z art. 284 § 2 k.k. Czynów dopuścił się działając w warunkach ciągu przestępstw z art. 91 § 1 k.k.

Zważyć należy, iż oceniany w świetle art. 115 § 2 k.k. stopień społecznej szkodliwości czynu jest znaczny. Oskarżony działał w sposób przemyślany, wyrafinowany, wykorzystując dane mu zaufanie i pełny dostęp do środków finansowych.

Okolicznością łagodzącą wymiar kary jest uprzednia niekaralność.

Okolicznością obciążającą natomiast działanie w celu osiągnięcia bezprawnego zysku oraz dotąd nienaprawiona szkoda.

Wobec powyższego i w oparciu o dyrektywy wymiaru kary zawarte w art. 53 § 1 i 2 k.k. Sąd wymierzył oskarżonemu karę 8 miesięcy pozbawienia wolności, uznając, że kara w takim wymiarze spełni cele prewencji szczególnej w zakresie wychowania sprawcy i wdrożenia na przyszłość do przestrzegania porządku prawnego. Istotna jest również prewencja ogólna mająca za zadanie kształtowanie w społeczeństwie przekonania o nieuchronności kary za tego rodzaju zachowania. Wymierzona kara adekwatna do stopnia winy oskarżonego i okoliczności podmiotowo-przedmiotowych czynu stanowi zasłużoną, sprawiedliwą odpłatę za naruszenie porządku prawnego.

Na podstawie art. 69 § 1 i 2 k.k. i art. 70 § 1 pkt 1 k.k. Sąd uwzględniając uprzednią niekaralność oskarżonego warunkowo zawiesił wykonanie kary pozbawienia wolności na okres minimalny 2 lat próby. Postępowanie karne i wyrok skazujący zdoła uzmysłowić oskarżonemu nieopłacalność wchodzenia w konflikt z prawem i zmobilizuje do przestrzegania porządku prawnego w przyszłości.

Zważywszy na działanie oskarżonego w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, przy jednoczesnym osiąganiu według deklaracji wymiernych dochodów miesięcznych zasadnym było na podstawie art. 33 § 2 k.k. orzec karę grzywny, którą Sąd , uwzględniając okoliczności znaczące dla wymiaru kary wyszczególnione powyżej, ustalił na 100 stawek dziennych. Dalej, wobec wysokości deklarowanego miesięcznego dochodu oraz wskazania, że oskarżony utrzymuje pełnoletnich synów, Sąd określił równowartość jednej stawki dziennej na kwotę 20 zł.

Sąd zważywszy na realnie wyrządzoną i dotąd nienaprawioną szkodę na podstawie art. 72 § 2 k.k. orzekł od oskarżonego obowiązek zapłaty na rzecz pokrzywdzonej Wspólnoty 6588 zł, stanowiącej sumę kwot, na jakie opiewały faktury. Termin uiszczenia należności Sąd określił na 3 miesiące od daty uprawomocnienia się wyroku uwzględniając w tym względzie możliwości finansowe oskarżonego.

Dodać należy, że Sąd zastosował względem oskarżonego z uwagi na zmianę przepisów Kodeksu karnego z dniem 1 lipca 2015r. uregulowania obowiązujące w dacie popełnienia czynów, jako względniejsze wobec jego osoby stosownie do zasady wyrażonej w art. 4 § 1 k.k. W szczególności chodzi o istotną zmianę na niekorzyść oskarżonych orzekania w przedmiocie naprawienia szkody obejmującej obecnie znaczenie straty w większym aniżeli dotąd zakresie, a także aktualnie obowiązującą konieczność orzekania obowiązku probacyjnego w przypadku zastosowania instytucji warunkowego zawieszenia wykonania kary.

Orzeczenie o kosztach sądowych oparto na regule procesowej wyrażonej w art. 627 k.p.k.